De stem van het herstel (3)

Er waait een zachte nieuwe wind,
hij tilt mijn hoofd, ik voel me bemind.
De lucht is fris, de dag wordt licht,
een traan vervaagt in nieuw gezicht.

Ik proef de stilte zonder pijn,
mijn hart klopt rustig, kalm en fijn.
De last die jaren op mij lag,
verliest zijn greep, verliest zijn slag.

Ik leer opnieuw de wereld zien,
met ogen die weer helder schijnen bovendien.
De bloemen groeien langs mijn pad,
hun kleuren zeggen: "leef je dat?"

Ik bouw aan kracht die ooit verdwenen,
ik spreek weer zacht tot eigen benen.
Ik voel de zon, ik hoor het lied,
dat mij vertelt: jij hoort hier, je bent lief.

Nog wankel, kwetsbaar, maar ik ga,
ik vind mezelf, ik word weer "ja".
Herstel is geen volmaakt paleis,
maar wel een weg, een open reis.